Czarny rycerz

Wspominałem kilka notek wstecz o kończeniu rozmaitych figurek, których malowanie zacząłem czas jakiś temu. Dziś jeden z rekordzistów. Ten czarny rycerz doczekał się malowania zaraz po wydaniu, pewnie nie pomylę się wiele, pisząc, że było to blisko 15 lat temu, stawiałbym, że w 1998 r. Kupiłem wtedy dwa zestawy tych wightów, licząc że w miarę szybko zastąpię nimi swoje wysłużone, plastikowe szkielety na koniach, pamiętające jeszcze lata osiemdziesiąte. Pomalowałem nawet chorążego i muzyka, sześć czy siedem koni doczekało się niemal wykończenia, praktycznie gotowy był też jeden ze zwykłych rycerzy. I prrrrrryyyy... Jakoś właśnie mniej więcej wtedy Warhammer stopniowo przestawał mnie interesować. Nadal śledziłem co się dzieje, kupowałem trochę figurek, jednak z malowaniem było już bardzo kiepsko. Nic to - dokończyłem w końcu ten wyrzut sumienia, smutnie patrzący na mnie z biurka ślepymi oczodołami. Ponieważ jego koń był praktycznie gotowy, a i sam jeździec wydawał się niemal ukończony - ot brak tarczy i miecza - przypuszczałem że godzinka pracy załatwi sprawę. Ale... jak to bywa...  w trakcie okazało się, że jednak parę szczegółów wymaga jeszcze pracy, poprawki przydałyby się tu i ówdzie, warto też popracować jeszcze nad zredukowaniem przejść kolorów... I z godzinki zrobiło się parę godzin. Pamiętam, że malowałem tego wighta w kolorach, w jakich zamierzałem zrobić armię na nowo - brudna czerwień i ciemne błękity. Oczywiście, nie zmieniałem już tego, choć raczej nie są to dominujące kolory obecnego wcielenia moich umarłych sług. Z rzeczy całkiem nowych - tylko tarcza i miecz - dobrze, że nie zaginęły w ciągu dwóch moich przeprowadzek, jakie miały miejsce od czasu otworzenia pudełka. Niemniej jednak, mimo wszystkich poprawek i uzupełnień, jakieś 90% figurki wygląda tak, jak pomalowałem ją lata temu...

Być może pomaluję jeszcze kiedyś te stare obecnie figurki - ich konie są już gotowe, nawet podstawki mają zrobione zgodne z obecnymi figurkami. Niemniej jednak nowe, tegoroczne wzory Black Knightów są o tyle lepsze, że brak mi nieco motywacji, do malowania tych staruszków. Ale kto wie, kto wie...